13

Zwaan.

Calceranica.

Eten.

Woensdag 13-7-2005. Lago de Caldonazzo - Calceranica.

We doen het langzaam aan vandaag. Na het ontbijt ga ik eerst foto’s op de computer zetten en dan uitvoerig het verslag van gisteren en eergisteren bijschrijven. Het weer is vandaag prima en we zijn blij met de schaduw van de platanen waar we onder staan. Tineke zoekt een boek op en gaat lezen. Later oefenen we Italiaans aan de hand van een oud leerboekje dat Tineke al zeer lang in het bezit heeft.
Pas tegen half drie kuieren we een eindje op. We lopen naar Calceranica over de weg die parallel aan het meer ligt. Onderweg fotografeer ik een zwaan en een oude en een jonge fuut.
Tegen half vier komen we in het dorp zelf aan en dat is te vroeg voor de Conad winkel. Die gaat pas om vier uur open. In de tussentijd drinken we wat op het terrasje van een bar op het kruispunt. Calceranica is een badplaats in de stijl van de Belgische kust met veel kleine (weekeind-)huisjes. Hoog boven het dorp ligt de kerk met zijn smalle witte toren en peperbusdak.
Met de inkopen kuieren we dan weer terug naar de camping, waar de tour (rit over de Madeleine en Aubisque) net binnen is gekomen. Vinokurov wint met 3’ voorsprong op no 2 en 1’30” op een grotere groep. Armstrong nog in het geel met RABO-bank renner Rasmussen op slechts 38” als no 2.
We drinken een potje camomille en Duits pils.
Bij de tent eerst even een stukje van het verhaal schrijven en de foto overzetten. Dan gaan we op zoek naar een restaurant. Deze keer van de camping af naar links. We vinden nog een plekje op het grote en overvolle terras van Pescatore. Ik neem opnieuw een pizza (Mare e Monti), Tineke canneloni met spinzie. Dat smaakt. Achteraf nemen we tiramisu (Tineke) en iets groots met rum en ijs. Heerlijk rond kuieren we na afloop weer terug naar de camping. Even kijken we naar het laatste licht in de lucht boven het meer. (21.15)
We vinden het nog een beetje vroeg en willen een spelletje spelen. Dus de gaslamp aansteken. Daar zit echter niets meer in. Tineke draait er een nieuwe doorprikfles in. Die lekt echter dat het hoest. Daar steek je geen lucifer bij aan. Aandraaien kan niet. De huls zit al helemaal aan. Uiteindelijk kunnen we niets anders doen dan die fles maar leeg laten lopen. Dan valt pas op hoeveel (vloeibaar) gas in zo’n flesje zit. Je zult het altijd zien dat het op zo’n moment absoluut windstil is. De fles wordt er dan toch maar uitgehaald en op zijn kop in het gras gelegd. Onnodig te zeggen dat het nu ontzettend naar gas stinkt. Gelukkig gaat het allemaal goed.
Wanneer het ding eenmaal leeg is, kunnen we geen onregelmatigheid aan apparaat of fles ontdekken. We kunnen maar één conclusie trekken, deze lamp moeten we maar dumpen. Jammer omdat hij nog maar nauwelijks is gebruikt.
Intussen geloven we het spelletje spelen wel en duiken net na tienen te bed.

.

Fuut.

Strand bij Calceranica