De
reis.
 |
Vrijdag 15-7-2005. Lago de Caldonazzo - Firenze. |  |
Toscane
Piazzale Michelangelo.
Via de weg terug naar Trento rijden we naar de tolweg, die ons zuidwaarts voert. De weg is vrij druk. Aanvankelijk hebben we nog een aardig landschap met die wilde bergen van de Dolomieten, dan komt de Povlakte, die er met zijn gras- en graanvelden en later wat wijngaarden maar saai uitziet.
De steden gaan voorbij Verona, Modena, Bologna. Dan wordt het weer bergachtig en komt er meer bos. We rijden Toscana binnen. De weg gaat door vele tunnels. We stappen twee keer uit om wat te eten en te drinken. Vooral dat laatste is nodig vanwege de hoge temperatuur vandaag. De lucht is wolkenloos.
We rijden via het westen om Firenze heen tot aan de afslag Certosa. Daar betalen we de tol €17,20 en rijden noordwaarts de stad in. We zoeken een camping uit een ANWB-gids, maar weten niet echt waar we die moeten zoeken. De camping Internazionale links van deze weg laten we liggen. We blijven de weg maar volgen en komen uiteindelijk na een lange bocht naar rechts bij Camping Michelangelo. Deze hadden we niet in gedachten, maar gezien de tijd van de dag gaan we niet verder op zoek. (Later zien we met de Travelmanager dat de Viage Augusto Righi in het NO van de stad ligt.) Tineke vertelt over haar kreupele echtgenoot en daarom krijgen we een plekje vlakbij de WC’s en Market aangewezen. Dat betekent niet de hele dag omhoog en omlaag te hoeven lopen. Om 16 hr hebben we met veel zweetdruppels de tent staan. De grond is ook hier keihard. We rusten eerst uit met het nodige water naar binnen te slaan. We krijgen een jong Spaans stel naast ons, die vragen waar de zon staat. Morgen vroeg dan hè. Al dan niet gerustgesteld zetten ze de tent op. Wij lopen naar het uitzichtpunt ten oosten van de camping, waar we een schitterend zicht hebben op de binnenstad van Firenze. We hebben morgen genoeg te bekijken.
Terug op de camping nemen we elk een warm kaasbroodje en een mexicaans pittigere variant en samen een halve liter witte wijn. Dat is voorlopig genoeg. We zitten op het terras met aardig zicht op de stad, samen met een flinke internationale bende aan jongelui. De muziek staat hard. Beneden bij de tent lijken we nog een naaste buur gekregen te hebben in de vorm van een Frans gezin. Tineke leest een tijd in Patrick Süskind’s Das Parfum, ik schrijf het verslag van gisteren en vandaag bij.
De nacht wordt zoals wij al dachten dat hij zou worden: Vol lawaai, schreeuwende muziek en jongelui, giechelende meiden. Later volgt nog een uitgebreid concert van twee Schotse jongens. Dus veel bekende en gelukkig goed gespeelde muziek en liederen. Pas laat vallen we ondanks het vroege te bed gaan (22 hr) in slaap.