foto's

Van Lago Trasimeno naar Castigliano della Pescaia.

Chiuso. Sarteano.
Maandag 24-7-2006. Naar Castiglione della Pescaia. Tineke’s verjaardag! “Van harte gefeliciteerd. Ik heb helaas nog geen cadeautje!” Ze is al tevreden met haar luchtbedje en het shirtje van gisteren. (De rest komt nog wel.)We hebben de handel zo vroeg voor elkaar dat we nog op het openen (8.00) van de receptie moeten wachten. We komen om 9 uur door Chiusi en gaan wat verderop, op het dak van de A1, linksaf naar Sarteano. Even een foto maken en weer door.
Rocca de Radicofani op de middelste berg. (Klik op de foto voor meer foto's)
Het landschap wordt een heel stuk langer, langere hellingen, bergruggen aan de horizon, zeer brede dalen. Het kasteel van Radicofani komt daardoor al lange tijd van te voren in zicht. Wanneer we de berg waar hij op ligt ronden (9.55) zien we dat er ook nog een dorp aan de voet ligt. In een kaal landschap met grote ravijnen zoeken we de Monte Amiata op. Rijden over Abbadia San Salvatore naar Piancastagnáio. Enkele kilometers tuffen we achter een grote tractor aan, die we niet kunnen passeren vanwege de smalle zeer bochtige weg. Hier zitten we in bosgebied. Langs de weg staan inderdaad veel kastanjebomen, zoals de naam van Piancastagnáio aangeeft. Enkele km’s voor ’t gehucht Selvena passeren we de ruïnes van het zilvergrijze kasteel Silvana. (Internetfoto.) 11.00. We hadden via Castell’Azzara willen gaan, maar missen de weg daarheen.

Rocca Silvana. (Internetfoto.)	Sorano. (Klik op de foto voor meer foto's.)
Sorano missen we gelukkig niet. De smalle zeer kronkelige weg die er heen leidt is vele meters diep uit de rotsen gehakt. 11.15-12.00. In de laatste bochten komt het dorp opeens tevoorschijn. Dit ziet er te gek uit, hier houden we onze pauze. Voor we Sorano weer verlaten lopen we de straat, waar we vandaan kwamen, tot de 1^e haarspeldbocht terug. Daar maken we nog een overzichtsfoto van het stadje. In de struiken naast de weg zien we grote dikke zwarte hommels met een metalliek blauwe glans. (Xylocopa violace, Blauwzwarte houtbij) Om 12.15 rijden we Pitigliano binnen. Opnieuw is er geen gelegenheid om het hoog op een plateau met loodrechte wanden gelegen stadje te fotograferen. Dus is de eerste foto in het centrum gemaakt. Bij het verlaten van de stad rijden we er laag onder langs, aan de goede kant van de weg. Ik maak nu enige foto’s uit de langzaam rijdende auto. Pitigliano ziet er nog spectaculairder uit dan Sorano. Vooral een zeer hoog viaduct maakt indruk. Zo te zien hebben de eerste bewoners holen net onder de klifranden bewoond. Die holen of grotten zijn nu deels van een poort voorzien. Hier moeten we beslist nog eens terug komen. Pitigliano, gelegen in de provincie Grosseto en in de regio Toscane, biedt een van fascinerendste stadsgezichten van zuidelijk Toscane. De huizen lijken uit het geel-rode vulkanische tufsteen te groeien. Op het eerste gezicht is het moeilijk te zien of het om een raam van een gebouw of om een van de talrijke grafkamers in de,rotsen gaat. De plaats ligt op een gespleten plateau, dat slechts aan een kant met het volgende bergmassief is verbonden. Vanwege deze ontoegankelijke, strategisch gunstige ligging was Pitigliano vermoedelijk al in de pre-Etruskische tijd bewoond. De Etrusken haalden het tufsteen uit een groot, onderaards labyrint. In de jaren '30 van de 20e eeuw boden de verlaten grafkamers onderdak en bescherming; nu dienen ze als voorraad- of wijnkelder. *www.stedentipsvoortrips.nl/italie/pitigliano.htm*
Pitigliano. (Klik op de foto voor meer foto's.)	Cascate del Mulino, Saturnia. (Klik op de foto voor meer foto's.)
We komen op de S74, die we tot bijna aan Manciano volgen. Dan rechts naar Saturnia over een smalle maar spiksplinternieuwe weg. We willen de Cascate del Mulino bezoeken die door geothermische bronnen van water voorzien wordt. We rijden er in eerste instantie finaal aan voorbij. Zo komen we in Saturnia zelf uit. Een saai dorp van nauwelijks meer dan 2 straten en een pleintje. Op dat pleintje belt Niels: Myrthe is door de hoge temperatuur, die al lange tijd heerst in Nederland (36ºC), flauw gevallen. De dokter vertelde dat dat inderdaad door de warmte kwam. Even rustig aan doen en dan zal het wel weer goed zijn met haar. Tineke meldt hem, dat vandaag zijn moeder jarig is! Omdraaien en weer terug en op gegeven ogenblik in een bocht naar links, rechtdoor een zandpad op waar zeer veel auto’s zijn geparkeerd. Daar is het inderdaad te doen. We kunnen de auto op een enorm grote parkeerplaats kwijt. We kleden ons achter het portier om en lopen dan achter andere gasten aan naar de waterval. (13.15) Die heeft in de loop van de tijden een soort mini-Pamukele opgebouwd, een aantal kalkplateau’s met waterbaden erin. Tineke schuifelt als eerste over de dikwijls gladde stroompjes het water in. Ze straalt alsof ze aan het dansen is. Even later los ik haar af. Heerlijk is het warme water van de watervalletjes over je heen te laten gaan. Lang duurt dat echter niet want opeens krijgen we een kolossale hoosbui over ons heen! We schuilen bij de snackwagen tegen de parkeerplaats aan. We nemen er een groot stuk stokbrood met kaas of salami. Voor ons zijn Afrikaanse verkopers bezig hun koopwaar af te dekken met grote lappen plastic. Wanneer we om 14.15 weer opstappen is het gelukkig weer droog en schijnt de zon als nooit tevoren. Enkele bochten verder maken we vanaf een panoramapunt nog een overzichtsfoto van de Cascate del Mulino. Enkele minuten later passeren we Montemerano en gaan verder over de S322 naar Scansano, waar we dwars door heen rijden. (14.45)
Montemerano.
Scansano.	Grosseto. (Klik op de foto voor meer foto's.)
In Grosseto gaan we op zoek naar het I-kantoor. (15.30-16.00) We hebben het adres uit de ANWB-gids, maar het kantoor blijft voor ons onvindbaar. Ook de aanwijzingen op een grote stadsplattegrond met 2 I-kantoren helpt ons daarbij niet. Intussen hebben we wel een heel stuk door de ommuurde binnenstad gewandeld. Ziet er heel aardig uit. Uiteindelijk geven we het zoeken op en rijden de stad uit in de richting van de kust. Zelfs dat valt tegen. Uiteindelijk komen we langs de Bruna (rivier) bij Castiglione della Pescaia uit (16.35), terwijl we eerst naar Marina di Grosseto hadden willen gaan. (De laatste was aanvankelijk ook aangegeven, maar opeens niet meer op de borden.)
Oprijlanen naar landhuizen met ceders en parasoldennen.	Castigliano della Pescaia. Castiglione della Pescaia ligt op een heuvel in zee. De weg splitst zich tegen die heuvel aan naar links en rechts. Wij nemen de linker afslag en komen zo bij de haven. Steken daar de roestige Brunabrug over en stoppen even in een straatje direct rechts vlak bij de zee: Even kijken wat we gaan doen.
Castigliano della Pescaia, links de zee, rechts de sluizenbrug over de Bruna.

We checken de campinggids voor de zoveelste keer op de campings tussen Marina di Grosseto en Punta Ala noordelijker aan de kust. We besluiten richting Punta Ala te gaan.
We ronden de oude stad van Castiglione della Pescaia en horen dat de eerste camping Maremma Sans Souci vol zit. Ook geen kleine tent kan er bij. Verderop nemen we de afslag links in de richting van Rochette. Enkele kilometers door vinden we links Camping Santapomata (klik hier voor hun folder), die niet in de ANWB-gids staat. Een man aan de ingang vangt de nieuwe gasten op, zodat die niet helemaal de camping oprijden. We krijgen na inleveren van de paspoorten een mooie grote plek op een plateau net links achter de met hoge rieten matten afgeschermde oprijlaan. Vanavond wanneer ze ons ingeschreven hebben, kunnen we die paspoorten weer ophalen. Een handicap is er hier wel: De auto moet na het opbouwen van de tent weer van het terrein af. (Iets verderop aan de weg is rechts een heel grote met netten beschaduwde parkeerplaats.) Zo kunnen we pas net na vijven beginnen met de tent opbouwen. Onderwijl de spullen uitsorteren. Wat we wel en niet in de tent willen hebben. Ik drink grote hoeveelheden water om de dorst weg te krijgen en zweet het vrijwel in hetzelfde tempo weer uit. Na douchen en omkleden wandelen we eerst even naar de zee en gaan dan in het campingrestaurant eten.
eten

Het restaurant ligt een beetje hoger dan de rest van de camping. We krijgen een tafeltje aan een van de (gelukkig) openstaande vensters. Na elk een grote salade neemt Tineke een schol en ik een gemengd gerecht van gestoofde vis en mosselen. Het meisje dat bedient is watervlug, kien in serveren, ophalen en heel prettig gestoord. Ze maakt luid de vreemdste opmerkingen tegen Jan en alleman in de zaak, klanten zowel als het andere personeel. Ik moet zeggen dat is wel even wennen na al die zeer zwijgzame, meestal afstandelijke obers en serveersters.
Aan het eind van de verjaardag (en de maaltijd!) geven we toch nog een feestelijk tintje aan de dag: Tineke neemt een tiramisu (zelfgemaakt) en heerlijk fris citroenijs in een bevroren uitgeholde citroen voor mij. Na neem ik nog een plaatselijke grappa (spiritussmaak) en Tineke een kop camomilla thee.
Na afloop gaat Tineke even internetten in een kleine opslagruimte achter de bar. De felicitaties heeft ze in de loop van de dag per sms’jes gekregen van Abe, Alice en collegaatje Marita. Ander schoolmaatje Marij stuurt een e-mail met verjaardagswensen. Jan en Lydia zijn er met een e-mail dat Lydia’s moeder met een tumor in de alvleesklier in het ziekenhuis is beland. Dat vergt een zeer ingewikkelde operatie door veel doktoren aan een hart-longmachine. Die operatie is echter pas ingepland voor 21 augustus!
We drinken nog een pilsje en een campari-soda op het terras. Om ons heen zitten mensen een beetje te kleppen, kinderen spelen zoals altijd in Italië op dit tijdstip nog volop.

Camping Santapomata heeft in Banana een uitstekend restaurant.