foto's

Van Piombino naar San Remo.

Het marmer van Carrera.
Donderdag 3-8-2006. Elba – San Remo. Om 10.50 gaan we dan Piombino in en zoeken de weg naar Livorno op. Om 11.00 rijden we deze SS11 op. Het regent op het vasteland maar dat gaat gelukkig na zo’n 10 minuten weer over. Het blijft echter wel bewolkt. Het waait dat het hoest. Net voor Livorno kunnen we dan de tolweg op. Onderweg valt uiteraard Carrara met zijn marmergroeven en zijn vele terreinen met grote marmerblokken op. Verder diverse stadjes die hoog op zeer steile bergen liggen. Zoals Magra bij de eerste stop om 12.45 bij Magra Est. Tineke tankt daar met de VISA-kaart en koopt er twee tonijnsandwiches. Om 13.00 uur rijden we weer door. Het gaat de provincie Liguria in. Ook hier zien we geregeld dorpen hoog op grillige bergen. Er volgen dus ook vele tunnels. Niet veel verder stoppen we in Bugnato Est voor een bancomat. We eten er de sandwiches op. Foto’s van twee dorpen verderop. 13.30 weer door.



We rijden zo om Portofino en Genua heen om bij Savona de kustweg op te zoeken. Van hier vertrekken veerboten naar Corsica, Sardinië, Sicilië en Tunis. We zien ook Moby-boten. Het begint weer stevig te regenen en steeds harder. We zien 3 ambulances op het volgende traject. (b.v. bij een motorrijder, die drie metalen paaltjes plat heeft gereden en langs de weg ligt. We durven niet te kijken.) Laigueglia is een stadje om voor terug te komen. De regen houdt plotsklaps in Servo op. (17.30) Heeft het hier nog niet geregend? Nemen we hem misschien mee? We moeten nog 38 km naar San Remo. Imperia is een mooie stad, wel met een zeer smalle doorgaande straat. Verder vele stegen en overdekte winkelgalerijen. Iets verder een hoger gelegen (ouder?) centrum. De regen hebben we nu gelukkig achter ons gelaten. Bordjes San Remo duiken op. En dan de stad zelf. Aan de andere kant op een berghelling zien we een dikke rookpluim: Bosbrand. Het verkeer in San Remo zit compleet vast. Wij komen achter een rode stadsbus te zitten in een ellendig langzame file. Voetgangers en scooterrijders halen halsbrekende toeren uit om door die krioelende massa te geraken. Zo schieten de laatste paar kilometers vandaag niet op. <>San Remo is compleet anders dan we gedacht hadden. Het is dicht opeen gebouwd. De meeste gebouwen zien er vaal uit. Wel zijn er veel hotels en andere zaken, die op toerisme afgestemd zijn. De scooterdichtheid overtreft met factoren die van elke stad in Italië die we eerder zagen. Intussen lijken de wolken ons nog steeds op de hielen te zitten.

Pas tegen achten komen we op de camping San Remo net ten westen van de stad (2830 km totaal) aan. €50,00 per nacht! Na de inschrijving rijden we achter een fietser aan om een plekje te zoeken. We komen op een grote met klinkers betegelde rechthoek te staan. De tentharingen moeten dus in de voegen van deze stenen geslagen worden. Die komen er dan ook niet al te ver in. En uiteraard rechtop. Hopelijk gaat het straks niet stormen. Voordeel van zo’n vlakte is uiteraard de strakke ondergrond, vannacht rollen we niet weg en schuiven we niet naar beneden.
De hamer wordt later aan een buurvrouw uitgeleend, die met een steen en aluminium pinnen zit te hannesen. Die hamer helpt zo te zien niet heel erg veel. We gaan na het opzetten van de tent nog even bij de ruwe zee kijken. We horen van de Limburgse buren, dat er vandaag een “mistral” de nodige spullen over de camping gejaagd heeft. Het is nu dan ook nog erg wild. Misschien is dat morgen beter. Verder weet ze te vertellen van die bosbrand hier boven op de berg, van al die brandweerwagens die er in de weer zijn geweest.
Tineke krijgt een SMS van Ans en Frank. Of we hen in de cabanon op willen komen zoeken. We spreken voor zaterdag namiddag af.
We eten op het terras van het campingrestaurant. Dat eten smaakt goed. Het zijn echter geen Elba porties. Op enkele druppels na waaien de buien over, gelukkig maar. Tijdens het eten krijgt een ieder die dat wil salsales van een zeer zorgvuldige leraar: “Un, deux trois, qua, cinq, seis, seite.” Of zo iets. Een kleine groep doet mee. Een clubje van alle leeftijden.
Wij vinden het om 12 uur genoeg geweest en duiken de tent in.