Zaterdag 15-7-2006. Waalre – Überlingen (Bodensee D)

Hehe eindelijk begint dan het vervolg op onze 1^e voortijdig gestopte reis naar Toscane. Die 1^e moesten we vorig jaar daar onderbreken na de val van Tineke op camping Luxor bij Monteriggione.

Na een week fietsen in noord Nederland en een weekje wandelen bij St. Anthonis (om gisteren bij de begrafenis van Myrthes opa te kunnen zijn) kunnen we eindelijk op pad. Om kwart over zeven stappen we in de auto, die afgeladen vol is van campingspullen. Deze keer is de Bodensee ons eerste mikpunt voor een overnachting. Om daar te komen volgen we dus de ons zeer bekende 61 richting Koblenz.

Zoals al enkele weken het geval is, is het weer opnieuw prima, de weg niet te vol en schieten we dus goed op. Zo bereiken we goed half tien de Rastplatz aan de Moezelbrug boven Winningen. Tijd om een kop thee uit de thermoskan te nemen en even de benen te strekken. Daarbij worden we als met een magneet de Moselhöhenweg opgezogen: “Hé dit komt bekend voor!” (Pad langs het hek rechts Moezelopwaarts.) We lopen het een eind omhoog en zien dan bij de eerste T-splitsing de overbekende M-markering. Langzaam trekken de nevels op. Hoe lang geleden kwamen we hier voorbij? Dat moeten we thuis maar eens opzoeken, daar hebben we immers de reisverslagen voor. (Antwoord: 27-2-2001.)

Wanneer we weg rijden, vraagt iemand of die grote thermoskan koffie bij de bank waar we zaten niet van ons is. Niet dus: Wij drinken geen koffie en al zeker niet uit onbeheerde kannen! Is misschien wel Afghaans. Maar dat zeggen we uiteraard niet.

Bordjes Trechtingshausen, Bingen flitsen voorbij en roepen herinneringen op aan mijn vele vakanties daar. Herinneringen aan Mainz, Worms zijn al veel vager, verderop zijn namen nauwelijks meer dan dat: Ludwigshafen, (weer eens tanken en pauzeren net na twaalven bij Bruchsal) Karlsruhe, Pforzheim, Stuttgart. Even blinkt er iets bij Freudenstadt, Wolfach, Triberg. (Schwarzwald eind juli 1994 na Luxemburg, Vogezen, Jura en Zwitserland.)

De 61 is intussen vervangen door de 8 en 81, de bergen worden hoger, de bossen uitgestrekter. Ik baal van hoge schermen, die steevast het zicht op diepe dalen blokkeren. Is het “stenen van de brug gooien” niet typisch een Nederlands probleem?

Tineke heeft een camping in Überlingen aan de Bodensee (eigenlijk Überlinger See) in gedachten. Daar was ze al eens in de teenerjaren met de familie.) Met behulp van de campinggids vinden we inderdaad die camping. (15.20) We “krijgen” de allerlaatste plek tegen de buitenmuur en worden wèl gewaarschuwd, dat daar de trein vlak langs komt. Wanneer we de tent opzetten blijkt dat die waarschuwing overbodig was, de trein horen we zelf maar al te goed! Het zweet drupt van mijn gezicht bij het haringen in de grond meppen. Tineke richt de tent in terwijl ik op adem kom. Tegenover ons komt een hele rits Hymer campers te staan. Het lijkt wel of die mensen een cursus camperkamperen krijgen. Alleen de vraagbaak rijdt in een ander merk rond. Verder vallen de vele duikuitrustingen op bij een ander deel van de kampeerders en een tankvulstation.

Het loopt al tegen vijven wanneer we het meer gaan bekijken. Tineke meent inderdaad hier vroeger geweest te zijn. De Überlinger See is de smallere noordwestelijke uitloper van de Bodensee of het Meer van Konstanz, zoals ook wel gezegd wordt. Aan de kant staan waarschuwingsborden dat het hier direct heel diep wordt. Zwemmen dus op eigen risico.

Tegen zes uur gaan we op de camping eten. Onder andere specialiteiten van hier: Flädlesuppe (niet met een pasta als vulmiddel, zoals ik dacht, maar met kleine dunne pannenkoekjes) en Felchenfilet.

(Felchen zijn zalmachtigen, die hier pas in het begin van de 20^e eeuw vanuit de grote meren van noord Europa zijn uitgezet. Uit de Coregonus familie. Nederlandse namen o.a. houting of maraene.)