foto's

Rit om het NO-elijk schiereiland.

Verbrande parasoldennen bij Rio nell' Elba.	Rio Marina.
Zaterdag 29-7-2006. Rond het noordoostelijk schiereiland. We pikken de auto weer op en rijden dan een rondje om het noordoostelijk schiereiland. Eerst naar Rio nell’Elba. Een vrij modern uitziende stad op een heuveltop. Rechts zien we een andere heuvel die op enkele parasoldennen na kaal gebrand is. Bij de dennen levert dat een vreemd rood-groen contrast op. Zijn parasoldennen extra vuurbestendig zoals sequoia’s? <>We rijden door naar Rio Marina. De ene na de andere bocht gaat het omhoog en weer omlaag. In het dorp zelf vinden we geen parkeergelegenheid. Zelfs niet voor een minuutje en dus door. Net ten noorden van het dorp, bij een oud stuk industrieterrein met roestige staketsels (verscheping van erts?) vinden we een mooi plekje voor foto’s. Over zee zien we Piombino op het vasteland, rechts Rio Marina en die “mijn” zeg maar. We volgen de weg naar Cavo en de noordelijkste punt van Elba. Rechts van de weg zijn enkele weggetjes naar stranden aangegeven. 10 minuten verderop is nog een uitkijkpunt. Links is een grote moddervlek in het water. IJzerhoudende grond?
Oude overslagplaats net ten noorden van Rio Marina.
	Isola Palmaiola.

	Boven: Het strand bij Cavo. Cavo is niet veel meer dan een lang keienstrand en een vrij wilde zee met wat bungalows en verderop een kasteeltje/landhuis. Snorkelen is hier vandaag niet te doen. We rijden direct door en komen na een grote linkse bocht in het midden van het schiereiland te rijden. Terug naar Rio nell’Elba. Deze weg gaat door compleet wild zeer dicht begroeid gebied. Niet bewoond. Een zeer slechte asfaltweg, smal en aan de rechter kant een rotswand van enkele meters hoog. We zien een afslag naar Nisporto en Nisportino, maar laten die rechts liggen. Hier krijg ik sterk de indruk op een Caribisch eiland te zitten. Van deze kant af gezien is Rio nell’Elba toch wel erg mooi gelegen. Helaas missen we de weg, die ten noorden van de Monte Capannelo richting Porto Ferraio gaat. In plaats daarvan rijden we naar de camping terug. Onderweg zien we Capoliveri hoog op de berg liggen. Ronduit schitterend. We doen uitgebreid boodschappen bij de COOP daar in de buurt (16.00). Links: Cavo.

Rio nell' Elba met links van het midden die verbrande bomen weer.
We gaan snorkelend naar het strand van de campings Lido en Europa, die om de bocht ten noorden van onze camping ligt. Dat water daar heeft 3 grote nadelen: Het is ontzettend druk, het water is tot ver in zee vol zand door de hoge vlakte voor de kust brekende golven en het strand is bezaaid met keien en keitjes. De voorlaatste reden is uiteraard kan men natuurlijk ook als gunstig zien. Veel mensen (wij ook) vinden het prachtig door die brekers op en neer gezet te worden. Wanneer je de plek waar ze breken passeert dan kan je heerlijk op de lange golven dobberen. We proberen zo ver de zee in te gaan dat we toch goed snorkelwater hebben. Maar Tineke moet terug vanwege telkens terugkerende kramp in haar tenen. Haar flippers zitten te strak. Ze moet dus andere hebben.

<>’s Avonds willen we in een restaurant aan de doorgaande weg gaan eten. Dat is toch nog een aardig eind van de camping. Het eerste bedrijf dat we in gedachten hadden (stukje richting Porto Ferraio rechts) is een herberg zonder restaurant. No 2 is er eveneens geen. No3: “Geen reservering? Dan ook geen plek.” De serveerster draait zich direct om. We kunnen ophoepelen.
Een stukje terug wijst een bordje naar een ander restaurant een klein weggetje in. Hoe ver staat er niet bij. Het begint al aardig te schemeren en dus stappen we maar stevig door. We komen aan het strand van Europa-Lido. Daar tegen het strand aan is het restaurant net buiten de poort van Lido. Een restaurant direct aan zee, wèl plaats, gezellig druk, vlot personeel èn (zeer belangrijk) goed eten. Tineke neemt een mooi opgemaakte salade en een pizza napolitana. Ik neem een penne met krabbensaus en scaloppine in witte wijnsaus. Die krabbensaus is heerlijk, alleen de niet opengebroken onderdelen zijn (zonder gereedschap) niet te kraken, jammer. Ik maak een vlek op mijn nieuwe Trasimeno T-shirt omdat ik even een poot aanzie voor een stukje penne: Floep over de rand van het bord en tafel. <>
In de stikdonkerte eerst langs het nu smalle strand af. De golven zijn nu nog een stuk hoger dan van middag. Dan lopen we om het restaurant aan het eind van het strand heen en gaan over een breed gruispad in de richting van waar we onze camping vermoeden! Goed gegokt. Een volgende keer toch maar een zaklamp meenemen.
Eenmaal terug blijven we nog een tijdje op ons platje naar de lichtjes verderop aan en boven zee kijken. Dan gaan we ons zweethokje weer in. Nu Tineke achterin en ik bij de wagenwijd openstaande kleppen van binnen- en buitentent.