Maandag 27-10-2003.
Snot
Ik heb de hele nacht niet geslapen. De snot (of zout water?) stroomt me continu uit de neus, voel me compleet gaar en gammel. In eerste instantie denk ik nog niet aan verkoudheid, maar leg de oorzaak bij het vele duiken tot grotere diepte. Gaat dan het water tot in de voorhoofdsholten? Later denk ik dat het een combinatie van een opkomende verkoudheid en duiken is geweest.
Tineke gaat nog wat geld pinnen, zodat we kunnen afrekenen. We kunnen gelukkig vanmiddag nog van de kamer gebruik blijven maken, zodat we de bagage niet mee hoeven te sjouwen èn we straks nog een laatste douche kunnen nemen.

Porto St. Marie
Het laatste doel van deze vakantie is Port(o) St. Marie. Via de kerk van St. Willibrordus rijden we erheen. Het blijkt een zeer populaire duikplaats te zijn, die in een groot natuurgebied is gelegen. Een beetje van de gemakkelijk gaanbare wegen af, zodat er buiten een flink aantal duikers vrijwel geen andere gasten zijn. Het is inmiddels snoeiheet geworden.. gelukkig staan hier een aantal parasolletjes waar we ons onder installeren.

Rifbollen
Een tropische storm heeft een aantal jaren geleden het rif hier vernield. Daarop is van de nood een deugd gemaakt door er een miljoenen kubieke meter zand te storten, zodat het aanvankelijke kiezelstrand een "mooi" zandstrand werd. Verder werden er massa's rifbollen in het water gelegd. Betonnen bollen, met grote gaten erin, die als ent voor nieuw rif moet dienen. De meesten liggen tegen de "drop off" aan. Allemaal bevatten ze visjes, de meeste inderdaad met beginnende koraalgroei. Enkele hebben stevige takken erop staan.
We wisselen elkaar weer af met het snorkelen. Tineke vindt dit de mooiste plek tot nu toe en verhaalt van scholen zeer grote vissen tussen steiger en rotsen in, van wolken vis rondom de boot, die menig duiker heeft gebracht.
  Ik zie o.a. vooraan in het water een ca 1,2 m lange trompetvis, blank met hemelsblauwe overlangse middenstreep en vele vlekken in dezelfde kleur.
Opmerkelijk is dat sommige soorten koraal zo rap weer aangroeien.
Na de eerste ronde ben ik compleet uitgeteld en duurt het tot na Tineke's 2e tocht, voor er weer puf is voor een 2e duik.
Een jong Nederlands stel vraagt ons om  hun spullen in de gaten te houden, terwijl zij duiken. Na 45 minuten komen ze terug met een verhaal over schitterende landschappen èn een zeeslang. (Een van de gevaarlijkste dieren op een rif.)
Tegen kwart over twee gaan we na enkele prachtige uren terug naar Sun Reef om onze spullen te pakken.

Afscheid
We douchen, pakken de handel in eten en drinken nog wat, buurten nog wat en nemen afscheid van Selma, die op een muurtje in de tuin zit te puffen van de hitte. We vertellen wat we hier zo interessant vonden op Curaçao. We moeten maar rap weer eens terug komen. Ze vertelt over haar reis naar Nederland, de heimwee die Curaçaose mensen in den vreemde treft en dat er inderdaad een groot tekort aan onderwijzend personeel is.