Na aankomst in het plaatsje Tokat, speelde ik een potje "Tokat pool" met de plaatselijke coryfeeën Dursun, Yilmaz en Mustafa. Ik werd in deze mij vreemde spelsoort dik ingemaakt, maar kon mijn imago als biljarter wel op peil houden door een afsluitende masterclass in effectstoten. (Poolbiljarters kunnen dat niet en houden er niet van. Effect maakt hun spel te ingewikkeld.) Als beloning mocht ik mee voor een broodnodige verkoelende duik in het plaatselijke (mannen-)zwembad. Uiteraard buurtten we via Mustafa (die leraar Duits is) over van alles en nog wat. Ik vertelde op een lab bij Philips te werken (waarvoor heeft een voetbalploeg een lab nodig?) en werd direct door de leraar Duits, de tapijtverkoper en de kroegeigenaar annex chauffeur tot professor gebombardeerd.
Op de terugweg naar Tokat wilden ze hun professor iets bijzonders laten zien. We gingen daarom naar een zo te zien doodgewone plek net boven de stad aan de voet van een heuvel.
“Deze plek hier is uitermate vreemd.”, orakelde Mustafa. “De zwaartekracht is hier in de war.” We stapten op de kroegeigenaar na uit. De motor ging af, de handrem eraf en de auto rolde in een slakkengang de heuvel weer op. Boven werd de auto weer gestart naar beneden gereden en het experiment wel 10 keer herhaald. Op mijn verzoek zelfs zonder chauffeur, die dan ook achter zijn wagen aan moest rennen! We keken van hoog naar beneden, van onder naar boven en van links van rechts om een vals plat uit te sluiten. Plengden 2 liter water op het hete asfalt om magnetisme uit te sluiten, maar de conclusie bleef: De zwaartekracht werkt hier de verkeerde kant op! Ik moest mijn pas verworven “professorsschap” weer inleveren, probeerde het nog met “misschien een plaatselijk lagere zwaartekracht door een enorme grot?”, maar kon ook mijzelf daarmee niet overtuigen. Voor het geval dat kennissen het verschijnsel zelf willen onderzoeken, de plek werd Aydinca ten noorden van Kaşıkcı Bağları genoemd. Niet echt de naam, maar voor de Tokatters genoeg om je de weg te wijzen.
