26-11-2008. Khao Yai - Ayuthaya.

Vroeg opgestaan en een tijdje naar gibbons uit gekeken, die zo aan het geluid te horen in de hoge bomen achter de rivier moeten zitten. Uiteindelijk neem ik video's van bomen op om in ieder geval het geluid mee te kunnen nemen. Verder een foto van een Chinese wielewaal.

Tegen acht uur de spullen op ons nek gepakt en naar het restaurant gelopen. Ik heb nu Tineke's rugzak op mijn rug en dat loopt veel gemakkelijker. Dat is als het wiel opnieuw uitvinden terwijl je op een fiets zit! Bij het restaurant zien we een Spotted dove. (Weliswaar redelijk veel voorkomend maar nu eens goed bekeken.)

We eten wat in het restaurant en vragen dan bij het infocenter om transport naar Pak Chong. We kunnen voor 800B een pickup huren. Na even onderling kwebbelen doen we dat. Even later komt er een Duitser bij die ook naar Pak Chong moet en dus graag mee wil. Intussen vragen wij weer of we even bij het uitzichtpunt kunnen stoppen. Uiteraard kan dat. Onze chauffeur blijkt de trotse pa van de dame aan de infobalie te zijn. Hij heeft vroeger in de boswachterij in het verre noorden gezeten. Zo aan de foto op identiteitspassen te zien is hij daar generaal of zoiets geweest. Is echter al vanaf zijn 60e met pensioen. Hij is 67 en sinds vorig jaar in Pak Chong zijn geboortestad terug. We kwamen hem al twee dagen geleden tegen toen we  bij de uitzichttoren bij dat veld olifantengras kwamen. Onze medereiziger vertelt van enkele jaren geleden toen hij naar de vleermuizen is gaan kijken, die bij het invallen van de avond met miljoenen een grot uit komen zetten. Die plek is overigens niet vanuit het park te bereiken. Je moet er omheen. Een aanrader voor de volgende keer.

Het uitzichtpunt is weids en heel diep. En dus prachtig. Dan gaat het door naar Pak Chong. Nu valt pas echt op hoe mooi deze hele buurt is. Schitterend die bergruggen tegen de horizon.

In Pak Chong worden we bij het busstation afgezet, Onze chauffeur regelt de bus en we kunnen met een lokale bus door naar Wang Noi, waar we een bus naar Ayutthaya moeten nemen. We zitten net achter de chauffeur en kijken naar twee (halve) speelfilms. De 1e een soort nieuwe mummies met het Chengdu terracottaleger in een hoofdrol. De andere is met Vince Diesel, die in een post 3rd WW periode een vrouw uit een zuidelijke ex-sovjet republiek moet halen en via de Beringzee en Canada naar New York moet brengen. Overal is complete chaos en anarchie. Een Diesel-film dus.

Ook in Wang Noi duurt het niet lang voor we een local bus hebben. (11.45) Deze  gaat in een wel heel langzaam tempo. Probeert steeds en overal mensen op te pikken. We zitten op de achterbank met een monnik. Die duidt me steeds op mooie of belangrijke gebouwen en spoort me aan om die te fotograferen. In het begin zit er nog een heel jonge soldaat tussen ons in, maar die houdt  op gegeven ogenblik de wijze raden voor gezien en gaat halverwege de bus zitten. Ik duidt steeds aan dat foto's maken vanuit een hobbelende bus geen zin heeft.