Uiteraard staat vandaag de dag in het teken van Tineke's verjaardag. Ze is blij met het ringetje met de Jacobsschelp. Ik hoef de symboliek daarvan uiteraard niet uit te leggen, maar doe dat wel. Reizen zal even niet gaan, maar dat zullen we beslist weer oppakken.
Om negen uur haal ik beneden de tractatie op. De kantinejuffrouw komt me al tegemoet met de hele handel op een karretje: Een grote thermoskan met sterke koffie, water met en zonder prik, cola, sinas, bekers, servetten en 3 dozen bomvol met kleine soesachtige gebakjes in diverse uitvoeringen.

Al snel lopen we tegen iets aan waar ik geen rekening mee gehouden heb. Doordat het zondag is draait de zaak hier in een minimale bezetting. Met als gevolg dat we met een voorraad drinken en gebakjes zitten, die veels te groot is. Uiteindelijk tracteer ik alle patiënten en bezoekers op de orthopedieafdeling. Alleen kamer 7 moet ik overslaan, die 2 patiënten zijn er te erg aan toe.
Aanvankelijk een beetje onwennig, maar al rap met meer overtuiging zeg ik het zinnetje op dat voor me door een verpleger is opgesteld: "Voglio offrire un dolce perchè oggi è il compleanno di mia moglie di camera quindici." Dat is lachen dus.
Even later komt een mevrouw bij Tineke langs, wiens moeder ook met een gebroken heup 2 kamers verderop ligt. Hartelijk gefeliciteerd en ze overhandigd een cadeautje. Dat hoeft niet natuurlijk maar is wel heel erg leuk. (Doosje chocolaatjes.) Later komen nog enkele andere mensen proficiat wensen.
Tineke zelf heeft feitelijk nog maar één cadeau op haar lijstje staan: Zo rap mogelijk naar huis. Daar krijgen we echter pas morgen iets meer over te horen.
Wat absoluut niet goed gaat is het op de pot gaan. Telkens wordt haar bed nat, hetgeen niet alleen voor haar vervelend is.

Zo tuttert de dag door. Tegen half negen neem ik weer afscheid. Morgen zien we verder.