Rond half twee pauzeren en eten we wat. Radio 107,7 Mhz vertelt (naast de reguliere Franse berichten ook Engelse) van de grote opstoppingen richting Italië. Maar ook van een 10 km file tussen Brignoles en Aix. Ze adviseren eventueel zelfs via Toulon (aan de kust) te rijden! Dat doen wij niet. Het valt overigens wel mee met die vertraging. Het landschap is intussen compleet veranderd. We rijden op een grote vlakte, die af en toe onderbroken wordt door een lange bergrug.

Om 15.05 passeren we de Notre Dame de Beauregard vlak voor de afslag naar Carpentras bij Cavaillon. Daar verlaten we de tolweg weer. (Richting Carpentras en later Vaison-la-Romaine) Een uur later zien we ’t massieve kasteel Barroux. Enkele kilometers na het heel aardige Malaucène (sfeerrijk centraal plein) slaan we dan rechts af naar Entrechaux. We vinden warempel het Romeinse bruggetje aan de andere kant van het dorp en de weg naar restaurant La Manescale en de weg die in een onverharde pad overgaat de bult van de cabanon op.

Dat pad wordt steeds slechter tot we op een zeer steile bocht met een slippend rechter voorwiel blijven hangen. We komen er niet op, wat Tineke ook probeert en ik ook adviseer. Dus bellen we Frank en Ans op om ons aan te kondigen en het probleem even voor ons op te lossen. Even later neemt Frank de auto van Tineke over neemt een ruime aanloop en raust in een fiks tempo in wijde bochten de helling op. Hij mag dan het restant ook doen.

Er is uiteraard heel wat bij te kletsen na een eerste vluchtige bezichtiging van het huisje. Zij over de vakantie in de Pyreneeën en Andorra, wij over fietsen, wandelen en Italië.

Later komen Mieke en haar vriend, Jeroen en maatje Marco voorbij. De eerste twee rijden vanavond weer terug naar huis, de laatste twee blijven nog een tijd hier op de camping Trois Rivières. Als ook nog eens een echtpaar met kind langskomen, die Mieke van deze vakantie kent (even de cabanon laten zien) dan is het aardig druk geworden en komen wij nog nauwelijks aan onze verhalen toe. Intussen kijken we onze ogen uit op deze prachtige plek, de wijde dalen erom heen, de Mont Ventoux verderop.

’s Avonds eten we een heerlijke pot à la Frank samen met hen, de kinderen en aanhang èn Olivier en zijn vrouw. Olivier is vroeger nog een vakantieflirt uit Ans’ tienertijd geweest. Een leuk stel dat ondanks ons gebrek aan oefening in het Frans het gesprek met allen goed mee helpt op gang te houden.  Ze wonen 8 km verderop, hij is sinds lange tijd een biologisch werkende wijnboer. Het heeft lang geduurd voor hij daarmee goed de kost kon verdienen. Verder natuurlijk veel verhalen over natuur, vakanties, de omgeving hier, de buurlanden etc.

Zo wordt het na 12-en voor we het bed opzoeken. De jongens zijn dan al terug naar de camping, Mieke en haar maatje op huis aan. Wij hebben letterlijk onderdak in een lage ruimte, die van buitenaf met een ladder bereikt wordt. We slapen als een os.