Donderdag 20-7-2006. San Gimignano.

Van Volterra gaan we tot net over de provinciegrens terug over de S68. Dan het weggetje links naar San Gimignano op. Het landschap is weer een stuk korter geworden. Net na vieren bereiken we de stad, die eveneens hoog gelegen is. Na de stad half gerond te hebben (Viale dei Fossi, Via Garibaldi en Ghiacciaia) vinden we op P4 een parkeerplaats. (16.00) Wel is het weer stevig klimmen geblazen naar het centrum. Het eigenlijke centrum komen we binnen op de Via del Castello. (Mooie straat.) Piazza della Cisterna is het hart van de stad. Rechts achter in de hoek naast het Palazzo Nuovo del Podesta is een doorgang naar de dom. Midden op het plein staat momenteel de naamgever ingepakt, de waterput. (16.20) Dergelijke stijl van put zagen we ook al in Siena in de muziekacademie.

We pikken eerst een terras in de schaduw van de huizen en verdrijven de ergste dorst en vermoeidheid. Hier hebben we ook zicht op de diverse torens waar San Gimignano om bekend staat. Het wemelt hier van de toeristen, die allemaal haast identieke foto’s knippen. Hooguit met een ander persoon op de voorgrond.

We kijken rond op het Piazza Duomo met naast dat nieuwe paleis, Museo d’Arte Sacra, de Basilica di Santa Maria Assunta en het Palazzo Vecchio del Podesta.

Dan door over de heel aardige winkelstraat Via San Matteo. Links in klein steegje in, dat ons aan de voet van een heuvel brengt, waar het fort Rocca di Montestaffoli op staat. Ondanks dat je vandaar een grandioos zicht op de stad moet hebben, laten we die klim aan onze neuzen voorbij gaan. Via Diacceto laat zien hoe kleine autootjes nog geparkeerd kunnen worden. Een trap brengt ons terug naar de Dom. Onder de Torre Grossa door, Via della Costerella, rechtsaf een saai straatje door tot aan het vogeltjesmuseum. Door Via Quercecchio weer terug naar de andere grote winkelstraat Via San Giovanni met onder andere een flink aantal juweliers. Tineke speurt wel enkele étages af naar mooie ringetjes (ze is immers over enkele dagen jarig) maar vindt niets interessant.

Vervolgens lopen we via de Passeggiata Lungo Le Mura inderdaad langs de stadsmuren weer terug naar ons uitgangspunt. Helaas hebben we geen (goed) zicht op de omgeving door die muur of bomen en struiken. Uiteindelijk (net na herberg Panorama) staat links naar boven terug een bordje Panorama. Tineke is het wandelen beu en blijft achter, terwijl ik zo rap als kan naar dat punt toe loop. Gelukkig niet ver. Het zicht is er weids over die herberg van zo-even heen.

We eten weer op de camping. Na afloop buurten we nog wat met baas Guido, die probeert de biertap op gang te krijgen. “Wenn der Chef sich beschäftigen kann mit kleinen Sachen, dann hat er gutes Personal.“, zeg ik. „Aber ein Café ohne Bier ist kein Café.“, geeft hij lachend terug. Daar hebben ze bij ons ooit een liedje van gemaakt. Wanneer wij afscheid nemen (morgen willen we door) geeft hij ons als aandenken een fles chianti van eigen wijngaard mee. We zeggen zijn vrouw nog even goede dag en dan: “Chiao, arriverderci.” We hadden het goed hier en komen beslist nog eens terug, maar niet volgend jaar!