Zondag 6-8-2006.
Na de wandeling “thuis” douchen, eten en doorkleppen tot ver in de nacht. Net na het eten snuffelt Frank nadrukkelijk aan de lucht. Om zich heen. “Er hangt een brandlucht”, meldt hij. Vuur is natuurlijk in deze kurkdroge omgeving een complete ramp en dus wordt het terrein om het huis heen geïnspecteerd. Dan zie ik aan de westkant van het brede dal op een helling net onder de top de vlammen boven de bomen uitslaan. Dat fikt daar stevig. Even later merken we 3 of vier kleine vliegtuigjes op, die daar rond cirkelen. Een voor een duiken ze van achter de bergrug over de rand heen naar het vuur en gooien een massa oranjerood spul over het vuur. Daarmee krijgen ze na zo’n 20-tal ladingen het vuur onder controle. Met de verrekijkers kunnen we het een en ander aardig volgen. Intussen is iedereen hier blij dat het een flink eind van hier weg is. Gedurende de avond gaan we voor de zekerheid toch maar af en toe kijken.

Frank en ik blijven nog tot laat bezig met drastische wereldhervormingen. Hoe leger het rode wijnvaatje des te drastischer de maatregelen. Vooral van mijn kant. Tineke en Ans zagen dat al lang tevoren aankomen en gingen al rond 12 uur plat. Wij houden het tot tegen drie uur vol. Ik zeg wel 20 keer: “Nu ga ik slapen.” Maar hop even vrolijk van onderwerp tot onderwerp door.