tineke
Wachten op de operatie.
ziekenhuis Azienda Ospedalieri Senese. tineke
Het is heet in Siena.
Dinsdag 19-7-2005.

We zijn uiteraard 's morgens vroeg op. Terwijl Tineke op de operatie wacht, loop ik alvast van hot naar haar om uit te vissen hoe het met ziekenfondsgelden en -papieren moet ingevuld worden. We zouden E-111 papieren moeten hebben. (Blijkt niet waar te zijn voor particulier verzekerden.) De taal is steeds een hoge barrière.
Langzaam begint me de indeling van het ziekenhuis duidelijk te worden. Dat is wel handig. Vooral de weg naar étage -1, waar de kantines, de boekenwinkel, de geldautomaat, de drankautomaat en de telefoons zijn kan aanzienlijk simpeler dan dat ik gisteren steeds deed.
halletje
Om negen uur wordt Tineke opgehaald voor de operatie. Die zou twee uur duren en dus maak ik van de gelegenheid gebruik om een hotel te gaan zoeken.
In een grote boog loop ik tot voorbij de camping van Siena naar een pension Scacciapensieri aan de gelijknamige straat.
Het is een groot hotel met veel land eromheen, maar ik vindt het veel te ver van het ziekenhuis en dus ga ik terug naar het Best Westernhotel. Voor €61 per nacht  heb ik er onderdak.
Om half twaalf ben ik terug in het ziekenhuis. Het duurt tot iets van half een voor Tineke van de operatiekamer terugkomt.

Het halletje bij de orthopedieafdeling.
halletje
Na de operatie nog lang erg duf.
lijnenZe had een andere arts (Pagliatini), wel een volledige narcose en is van borst tot aan de knie van het gebroken been in een gipsbroek gezet! Misschien toch een heupprothese?
Pas om drie uur horen we van de 1e assistent van Dr Pagliatini, dat er 3 schroeven gezet zijn. Geen prothese dus. Hier is het de gewoonte om één maand in een gipsbroek te liggen èn dan nog een maand zonder. De nadruk wordt hier volledig gelegd op het voorkomen van heupnecrose.

In tussen wordt ons ook duidelijk dat zaken in een Italiaans ziekenhuis anders gaan. Familie van de patiënt moet voor drinken, bestek, handdoeken zorgen. Er ligt geen map met gegevens bij het bed. Èn je moet zelf goed in de gaten houden wat je allemaal krijgt toegediend en wat vergeten dreigt te worden!
Alleen doktoren en een enkeling van de allerjongste generatie spreekt Engels, de rest alleen Italiaans. De hele sfeer is echter heel gemoedelijk, mensen gaan zo te zien op een kameraadschappelijke manier met elkaar om.
De rode lijn volgen!    
Om 2 uur 's middags komen Piet de ambulanceman en Kees langs om te kijken hoe het met ons is gesteld! Ze hadden lang moeten zoeken, omdat Tineke als Zwaantina Alie is ingeschreven. Een mevr. de Wal kennen ze niet. Ik vertel ze wat er intussen zoal gebeurd is en bedank ze uitvoerig  voor de belangstelling.
Dan maar weer Eurocross bellen over die naam. De ANWB komt de auto na woensdag op de camping oppikken. Dus ga ik woensdag daar de zaak inpakken. De campingbeheerder haalt me hier op.

links
hotelbedUiteraard slaapt Tineke nog veel. Ik ben intussen ook aan "Das Parfum" van Süsskind begonnen, een grandioos boek.
We lezen, buurten, regelen, eten en drinken zo de dag door.

Tegen negen uur kuier ik tenslotte terug naar het Best Western Hotel, drink op de kamer nog een blikje sinas en kijk even TV. Om half elf ga ik dan onder zeil. Morgen wordt het een drukke dag.



rechts